a. 1. Bir zanaatı gereği gibi öğrenmiş olan ve kendi başına yapabilen kimse: “Nöbetçi, ustanın anasına ters ters baktı.” -N. Hikmet. 2. Zanaat öğreticisi. 3. Zanaatçılar için unvan: “Üzeyir usta yoldan geçmeyeceğimizi söyledi.” -R. H. Karay. 4. sf. Eli uz, işinin eri, becerikli, mahir: “Bunların hepsi de çok güzel sesli ve oyunun en ustaları arasından seçildi.” -T. Buğra. 5. tar. Osmanlı Devleti'nde saraydaki cariye ve hizmetlilerin kıdemlisi. 6. mec. Akıl veren veya öğreten kimse: “Kız sana bir hâl olmuş, kim senin ustan?” -R. H. Karay.

usta kelimesinin diğer anlamları..

a. 1. Usta olma durumu. 2. Beceriklilik, el uzluğu, maharet.

ustalık kelimesinin diğer anlamları..

a. Ustalaşmak durumu.

ustalaşma kelimesinin diğer anlamları..

(nsz) Bir işi yapmakta usta durumuna gelmek.

ustalaşmak kelimesinin diğer anlamları..

a. (usta'başı) Bir iş yerinde çalışan ustaların başı olan ve onları denetleyen kimse: “Ustabaşı Salih Ağa, iri yumruğunu göğsüne vurarak...” -Y. Z. Ortaç.

ustabaşı kelimesinin diğer anlamları..

zf. (ustalı'kla) 1. Ustaca: “Bunların üzerinden ustalıkla atlayarak gemiye doğru yürüdü.” -S. F. Abasıyanık. 2. Kurnazca: “Onlar huylarını ya bilmez ya açığa vurmaz ya ustalıkla gizler ya sarahatle duyurmaz ve bizi aldatabilirler.” -A. Ş. Hisar.

ustalıkla kelimesinin diğer anlamları..

Şeytanca bir ustalıkla yapılmış iş, davranış.

ustalıklı kelimesinin diğer anlamları..